Trip down memory lane

Het is een paar dagen voor kerst en het is gelukt om nog een afspraak bij mijn kapper te maken. Het voordeel van tijdig plannen. Iets waar ik nooit zo goed in was, maar deze week ben ik vol goede moed aan een kerstplanning begonnen. Terwijl iedereen nog druk aan het werk is en de laatste dingen voor de vakantie afrondt, ben ik al begonnen met een lijstje hoe ik zo rustig mogelijk de kerst kan meemaken. Ook iets wat mij totaal niet ligt maar noodgedwongen wel moet. Het is mooi weer en ik pak mijn handbike uit de schuur en koppel hem aan mijn rolstoel. Ik rij naar Utrecht en kom langs verschillende hardlooproutes van vroeger. Zal het ooit wennen? Ik blijf het bizar vinden hoe snel ik met een rolstoel door de velden moet. Maar het valt me ook op dat ik er steeds handiger mee word. Dat went dan in ieder geval.

Ik kom bij de kapper aan en maak een gezellig praatje terwijl het doorkomend zilvergrijs weer weggestopt wordt onder een frisse kleur. De kapster knipt ons al jaren. We woonden eerst achter deze zaak en het bevalt zo goed dat we er nu nog graag naar teruggaan. De kapster doet een extra steun om de wasbak zodat ik met mijn nek niet te ver naar achter hoef te leunen. Ze tilt mijn hoofd op omdat ze merkt dat dit mij niet lukt en ik ben even stil over de manier waarop ze dat doet. Zo vanzelfsprekend lijkt ze in te kunnen schatten wat ik nodig heb. We hebben het niet over mijn ziekte en dat is prettig. Maar dan gaat het over kerst. Wij hebben niet heel veel plannen. Ik vertel dat mijn mannen dat wel fijn vinden maar dat ik zelf graag alles volplan en onder de mensen ben maar dat dit nu ook niet meer kan. “Jammer is dat he? Dat je er ook op zulke dagen  rekening mee moet houden”. Alleen dat… Die ene zin en verder niets. Precies de juiste snaar. Mooi is dat. Ik koppel mijn bike weer aan en ik geniet van mijn nieuwe coupe, de goede zorg en het prachtige tochtje naar huis.

De volgende dag moet ik al vroeg op om naar de Hoogstraat te gaan. Een intake om te kijken of ik een nieuw revalidatietraject in kan gaan. De nadruk zal liggen op pijnrevalidatie en een realistische dag/week indeling. Ik rijd het terrein op en merk een gevoel van schaamte. Ik hoop dat ik niet mijn oude fysiotherapeut of sportbegeleider tegenkom. Want op ditzelfde terrein liep ik met hem nog kleine rondjes. En weken we zelfs een keer uit naar het Wilhelminapark. Ik vond het bizar om van 5 km onafgebroken rennen, naar 2 minuten rennen en dan lopen over te gaan. Maar kijk mij nu dan. Dat hardlopen gaat sowieso niet meer lukken. Ik val mijzelf tegen en vind het raar om hier weer te zijn. De doelen die ik toen voor mijn nieuwe leven had gesteld blijken nu al lang achterhaald. Ingehaald door krachtverlies en pijn. Ik voel me slap en een verliezer. Maar waarom? Ik kan er immers niets aan doen dat het zo is gegaan. Maar toch raak ik het gevoel niet kwijt. Ook niet als ik behendig door de gangen rol en met een kop koffie tussen mijn knieën geklemd naar de wachtkamer rijd. De revalidatiearts is duidelijk druk met veel patiënten en het duurt even voor hij aandacht voor mij heeft. Het verbaast mij altijd hoeveel hij ondanks de wat rommelige aanpak weet van zijn cliënten. Hij weet nog precies hoe mijn situatie destijds was. En hij kent werkelijk iedereen van fysio tot neuroloog. Helaas rolt er niet gelijk een goed plan uit tijdens het gesprek en lijkt dit ook wel even een puzzel te worden, maar nu gaat de arts verder kijken waar ik het beste hulp kan krijgen. Volgend jaar weer verder.

Eerst op naar kerst. Ik werk in de middag nog wat aan mijn kaarten. Ik had het plan om kerstkaarten te maken voor alle mensen die het afgelopen jaar veel voor mij hebben betekend of een bijzondere donatie deden in mijn collectebus. Maar het kaarten maken kost fysiek meer dan ik had ingeschat dus in plaats van typische kersttafereeltjes maak ik nu maar algemene kaarten zodat ik volgend jaar gewoon verder kan. Steeds maar weer plannen bijstellen. Zal dat ooit wennen? Een beetje hulp kan ik daar in ieder geval wel bij gebruiken

Wordt vervolgd…

Voor nu wens ik iedereen een mooi kerstfeest vol licht en liefde.