Uitzicht

December sloot ik af met twee weken zo min mogelijk bezig zijn met mijn ziekte. De weken daarvoor waren gevuld met fysio, rolstoel regelen, parkeerkaart aanvragen. Al dat geregel werd bijna een nieuwe baan, dus net als veel mensen was het voor mij ook tijd om vakantie te nemen. In die weken schreef ik wel een motivatiebrief voor de hulpmiddelen die ik nodig denk te hebben om weer zelf buiten de deur te komen. De rolstoel die ik nu heb is te zwaar en zit niet goed. Ook de wielen zijn te zwaar en kan ik niet zelf buiten bedienen. Dus tijd om meer zelfstandig te worden.

Hoe dit proces in detail gaat zal ik jullie besparen maar ik merk wel dat ik er somber van word hoe lang ik nu al geen dingen zelf buiten de deur kan ondernemen. In september heb ik een aanvraag gedaan en nog steeds staat er geen passende oplossing in huis. Terwijl mijn hoofd naar buiten wil, dwingen de omstandigheden mij door de week binnen te blijven. Ik besluit afgelopen weekend na weer wat frustraties en vervelende telefoontjes dat ik meer dingen moet doen waar ik positieve energie van krijg. Gelukkig heb ik een WMO-consulente die zich bijzonder inzet voor mij. Dus dit geeft wel hoop op een oplossing.

Om niet de hele dag bezig te zijn hiermee, plan ik nu rolstoelregeldagen in en op de dagen dat ik daar niet mee bezig ben, plan ik leuke dingen. Zo ging ik gisteren naar de Ikea. Mijn man legde de rolstoel in de auto en ik kan hem er dan zelf wel weer uit krijgen. Ik zette de stoel in elkaar en rolde door de lange gangen van de Ikea. De ideale plek om aan een rolstoel te wennen. De paden zijn breed, en er is overal voldoende ruimte om tussen te komen.

Wat heb ik daarvan genoten. Er even helemaal alleen op uit. Zelf bepalen waar je heen rolt en hoe lang je ergens blijft staan kijken. Ik besloot te lunchen om te kijken of mij dat zou lukken. Best even spannend of ik alles goed in balans zou kunnen houden zonder dat de koffie over mijn broodje heen zou klotsen.

Maar het ging goed. En ik genoot van ieder moment. Een vriendin zou mij helpen de stoel weer in de auto te zetten. Na de lunch kwam zij met haar zoontje en gingen we nog even verder shoppen. Doordat de huidige stoel niet goed is, en mijn nekspieren zwak, maakte zich een felle pijn van mij meester. Tijd om naar huis te gaan. Thuis plof ik op de bank maar met zo’n fijn gevoel! Ik was er weer even uit geweest.

De prijs die ik daarvoor betaal is hoog. De nacht slaap ik slecht en de pijn breidt zich uit naar mijn hoofd. Een migraineaanval is het gevolg. Hopelijk kunnen ze daar nog eens wat voor vinden. Ik moet een koffieafspraak met een vriendin afzeggen vanwege de pijn.

Morgen is weer een regeldag. Spannend. Hopelijk komen we weer een stap dichter bij vrijheid. Het voorproefje van gisteren smaakte naar meer.